தாஜ்மகால்!இது
கல்லில் கட்டப்பட்டது அல்ல
உயிர்ச் செல்லில் கட்டப்பட்ட
காதால் கோட்டை..
மேகங்கள் கட்டும்
கற்பனை உருவம் அல்ல
காலத்தால் அழியாத
காதல் சின்னம்..
சகோதரி மும்தாஜ்!
நீ ஷாஜகானுக்கு
அன்பாய்,ஆசையாய்
அதிசயமாய்ப்பட்டதால்
ஆழ்ந்து உறங்கும்
உன் அறையும் இன்று
உலக அதிசயமாய்...
அழகியல் மன்னனே!..
அடையாளம் தெரியாத காதலுக்கு
மும்தாஜ் மூலம்
முகவரி தந்தாய்
இன்று கல்லறையும்
காதல் கோவிலாய்...
யமுனை ஆற்றின்
மின்னும் மணற்பரப்பின் கரையில்
பளபளக்கும் பளிங்கு மொட்டு
அவளுக்காக அவன் கட்டியது
அவனுக்குமாய் இன்று
இருவர் வாழும் ஆலயம்...
(தாஜ்மகாலுக்கு நாங்கள் 1999-ல் சென்றபோது
கட்டியக் கவிதை இது....
No comments:
Post a Comment